Who is lying on the high couch
So lord-like, in a snow-white costume
It must be Avreml, the poor carrier
Who is hungry for the whole year and suffers

Avreml the Jew who is bent over
Who has only concerns in the world
He now lies expansively with shining eyes
And dreams and smiles and kvells

And his wife also kvells, the children are happy
The candlesticks, the beakers, all kvell
Avreml is today a free man, a king
Avreml the carrier a hero

He lies there happily and fills the beakers
Forgetting the wagon, the rope
And dips for all the maror in the kharoses
And his face lights up with great joy

And the youngest asks a question
Oy father, why is it today
Such a joy for us, it is bright and happy
Why can’t the whole year be like today ?

And suddenly the king at the seder
Remembers in the midst
The cart is crooked, the wheels need forging
God knows how much the blacksmith will cost

Ver ligt zikh dos dort oyf dem hoykhn geleger
Azoy firshtlekh, in shney vaysn trakht ?
Zol dos zayn Avreml der oremer treger
Vos hungert a gants yor un shmakht

Avreml dos yidl vos geyt shoyn geboygn
Vos matert zikh nokh oyf der velt
Er ligt zikh itst breytlekh, mit shtralnde oygn
Un kholemt un shmeykhlt un kvelt

Un s’kvelt oykh zayn vayb, dos kleynvarg iz freylekh
Di laykhters, di koyses, alts kvelt
Avreml iz haynt a ben-khoyrin a meylekh
Avreml der treger, a held

Er ligt zikh tsufridn un filt on di koyses
Fargesn dem vogn, dem shtrik
Un tunkt ayn far ale dem morer in kharoyses
Un s’ponim zayns shtralt fun groys glik

Un s’fregt zikh a kashe der yingster ben-meylekh
Oy tateshi far vos iz nor haynt ?
Bay undz aza simkhe, s’iz likhtik un freylekh
Far vos nisht a gants yor vi haynt?

Un plutsling fartrakht zikh der melekh baym seder
Dermont hot er zikh in der mit
Dem vogn geyt shver, men darf koven di reder
Got veys, vos vet kostn der shmid

װער ליגט זיך דאָס דאָרט אױף דעם הױכן געלעגער
אזױ פֿירשטלעך אין שנײ װײַסן טראַכט
זאָל דאָס זײַן אבֿרהמל דער אָרעמער טרעגער
װאָס הונגערט אַ גאַנץ יאָר און שמאַכט

אַבֿרמל דאָס ייִדל װאָס גײט שױן געבױגן
װאָס מאַטערט זיך נאָר אױף דער װעלט
ער ליגט זיך איצט ברײטלעך מיט שטראַלנדע אױגן
און חלומט און שמײכלט און קװעלט

און ס’קװעלט אױך זײַן װײַב, דאָס קלײנװאַרג איז פֿרײלעך
די לײַכטערס די כּוסות אַלץ קװעלטך
אַבֿרהמל איז הײַנט אַ בן־חורין אַ מלך
אבֿרהמל דער טרעגער אַ העלד

ער ליגט זיך צופרידן און פֿילט אָן די כּוסות
פֿאַרגעסן דעם װאָגן דעם שטריק
און טונקט אײַן פֿאַר אַלע דעם מרור אין חרוסת
און ס’פּנים זײַנס שטראַלט פֿון גרױס גליק

און ס’פֿרעגט זיך אַ קשיא דער ייִנגסטער בן־מלך
אױ טאַטעשי פֿאַר װאָס איז נאָר הײַנט
בײַ אונדז אַזאַ שימחה ס’איז ליכטיק און פֿרײלעך
פֿאַר װאָס נישט אַ גאַנץ יאָר װי הײַנט

און פּלוצלינג פֿאַרטראַכט זיך דער מלך בײַם סדר
דערמאַנט האָט ער זיך אין דער מיט
דער װאָגן גײט שװער מען דאַרף קאָװען די רעדער
גאָט װײס װאָס װעט קאָסטן דער שמיד