Two boys like princes
Two girls, a splendour
sit at the laden table
on the first seder night

Mother lit the candles
Some time ago
But you don’t hear in the room
The happy singing

The songs, how happily
were sung in other years
All shone with joy in the room
And today – what has happened?

Mother is so sorrowful
The lights burn gloomily
And the seder leader’s chair is vacant
And sadness is in the room

The proud king is absent
His loving glance is not there
He went away to war long ago
And will not come back

The children look for him
And sigh heavily
And look at the seder leader’s chair
Which is now empty

Mother lit the candles
Some time ago
But you don’t hear in the room
happy singing

Mother has filled
the cups with wine
And suddenly in the room is heard
Lamenting and crying

Tsvey yinglekh vi printsn
tsvey meydelekh, a prakht
zitsn baym gedektn tish
di ershte seder-nakht

Di mame hot di likhtelekh
shoyn ongetsunden lang
nokh hert zikh alts in shtibl nisht
dos freylekhe gezang

Di lidelekh, vi freylekhdik
is do far’yor geven
In shtub hot alts geshtralt fun glik
Un haynt vos iz geshen?

Di mame azoy troyerik
Di likhtlekh brenen trib
un leydik shteyt dos hesebet
un umet hersht in shtib

Nishto der shtoltser melekh
nishto zayn liber blik
shoyn lang vi r’iz aroys in krig
un kumt nisht mer tsurik

Di kinderlekh im zukhn
un ziftsn azoy shver
un kukn oyfn hesebet
vos shteyt itst pust un ler

Di mame hot di likhtelekh
shoyn ongetsundn lang
Nokh hert zikh alts in shtibl nisht
dos freylekhe gezang

Di mame hot di koyses
shoyn ongefilt mit vayn
un plutsling brekht in shtibl oys
a yomer, a geveyn

צװײ יינגעלעך װי פּרינצן
צװײ מײדעלעך אַ פּראַכט
זיצן בײַם געדקטטן טיש
די ערשטע סדר־נאַכט

די מאַמע האָט די ליכטעלעך
שױן אָנגעצונדן לאַנג
נאָך הערט זיך אַלץ אין שטיבל נישט
דאָס פֿרײלעכע געזאַנג

די לידעלעעך װי פֿרײלעכדיק
איז דאָ פֿאַר’יאָר געװען
אין שטוב האָט אַלץ געשטראַלט פֿון גליק
?און הײַנט װאָס איז געשען

די מאַמע אַזױ טרױעריק
די ליכטלעך ברענען טריב
און לײדיק שטײט דאָס הסבֿ־בעט
און אומעט הערשט אין שטוב

נישטאָ דער שטאָלצער מלך
נישטאָ זײַן ליבער גליק
שױן לאַנג װי’ר איז אַרױס אין קריג
אַן קומט נישט מער צוריק

די קינדערלעך אים זוכן
און זיפֿצן אַזױ שװער
און קוקן אױפֿן הסבֿ־בעט
װאָס שטײט איצט פּוסט און לער

די מאַמע האָט די ליכטעלעך
שױן אָנגעצונדן לאַנג
נאָך הערט זיך אַלץ אין שטליבל נישט
דאָס פֿריילעכע געזאַנג

די מאַמע האָט די כּוסות
שױן אָנגעפֿילט מיט װײַן
און פּלוצלינג ברעכט אין שטיבל אױס
אַ יאָמער אַ געװײן