How bare the tree seems to me
That stands in our courtyard
It blooms for the whole beloved summer
Not one leaf falls off it

No ray of sunshine warms it
When it writhes with cold
And on its bare branches
No bird stands

And the night comes and then
A big cat scrambles up it
And it mews so plaintively
The courtyard then weeps

Vi leyd tut mir dos beymele
Vos shteyt in undzer hoyf
Dos gantsn libn zumer blit
Keyn eyntsik bletl d’royf

Keyn zunenshtral dervaremt’s nisht
Ven s’kortshet zikh fun kelt
Un oyf di lere tsvaygelekh
Keyn foygl zikh nisht shtelt

Un kumt di nakht, dan drapet zikh
A groyse kats aroyf
Un mruket azoy yemerlekh
S’tseveynt zikh azsh der hoyf

װי לײד טוט מיר דאָס בײמעלע
װאָס שטײט אין אונדזער הױף
דעם גאַנצן ליבן זומער בליט
קײן אײנציק בלעטל ד’רױף

קײן זונענשטראַל דערװאַרעמט’ס נישט
װען ס’קאָרטשעט זיך פֿון קעלט
און אױף די לערע צװײַגעלעך
קײן פֿױגל זיך נישט שטעלט

און קומט די נאַכט, דאַן דראַפּעט זיך
אַ גרױסע קאַץ אַרױף
און מרוקעט אַזױ יעמערלעך
ס’צעװײנט זיך אַזש דער הױף

.